Dies ist eine alte Version des Dokuments!
🔘 IN GR TR AL OF CO xxxxx ✅ 2️⃣ 0️⃣ 3️⃣ 4️⃣ 5️⃣ 6️⃣ 7️⃣ 8️⃣ xxxxx AN RP IV alia
Cantantibus organis / cecilia ! domino . decantabat dicens / fiat cór meum / immaculatum : ut non confúndar.
2INC cad (1645 ← → 1679) 2accM,
„ór-ganis“ nkPes liqu.accentus: +
FML clmpes FML potentiae
1FML alloq (1176 ← → 1730)
1MED (1617 ← → 1714) parvulum incicat „sa“.
1TER de5 (1554 ← → 1662)
1FML Rez ad do (1530 ← → 1669) Das Abschwingen der Rezitation „la“ zum „sol“ ist am Ende des Cento formeltypisch. Das Abschwingen vor dem Akzent „do“ kommt nur zweimal vor: hier vor dem Oxytonon „cor“,
„fi-at cor“ und in 1203 bei „Mors et víta“. aequaliter indicat centonem secundum.
1TER conc (1635 ← → 1715) D „falsch betont“, nicht der letzte Akzent erreicht die Finalis, sondern die letzte Silbe; auch eine der Formen colon zu zeigen. Nach einem exspectare folgt sofort die Wiederholung der
1TER conc (1635 ← → 1715) diesmal „richtig“ betont: „ut non confúndar“. Die concisitas iat allerdings etwas zurückgenommen, durch das eingeschoben „mi“ vor dem letzten Akzent. Die heilige Cecilia ist doch bescheiden: